Σάββατο 14 Απριλίου 2012
ΤΑ ΣΚΕΥΗ ΤΩΝ ΤΣΟΠΑΝΗΔΩΝ
Γ.ΓΙΑΝΝΟΥΚΟΣ
Τα σκεύη των τσοπάνηδων δεν είναι πολλά. Μικρά καθώς είναι τα περισσότερα, μπορούν να μεταφέρονται εύκολα στις συχνές μετακινήσεις τους. Αναφέρουμε τα σπουδαιότερα. Καρδάρες: Είναι συνήθως δύο, ξύλινες και κάπως φαρδιές, ζωσμένες με λαμαρινένια στεφάνια και ημικυκλικό σιδερένιο χερούλι. Τις χρησιμοποιούν για να πιάνουν το γάλα στο άρμεγμα. Βεδούρες: Ξύλινες κι αυτές, σαν την καρδάρα περίπου, που σ' αυτές πήζουν και το γιαούρτι μερικές φορές. Τρίφτης: Ξύλινο, μακρύ και λίγο πλακερό ξύλο, με χέρι απ' το ίδιο, γυριστό σαν ραβδί. Ανακατεύουν μ' αυτό το γάλα όταν βράζει. Καδί: Ξύλινο, πολύ στενό και ψηλό σκεύος που ρίχνουν το γάλα για να το χτυπήσουν με τον κόφτη προκειμένου να βγει το βούτυρο. Κόφτης: Μακρύ ξύλο που στο κάτω μέρος έχει ξύλινο τρυπητό δίσκο που χτυπάει το γάλα. Τσαντίλες: Μάλλινα υφάσματα, φτιαγμένα κατάλληλα για να στραγγίζουν το τυρί τη μυζήθρα και το ξυνοτύρι. Επίσης για να στραγγίζουν το γιαούρτι προκειμένου να γίνει πιο πηχτό (γιαούρτη τσαντίλας). Σήμερα τα τσαντίλια είναι συνήθως βαμβακερά. Κούτλας: Ξύλινο κατσαρόλι με μακρύ χέρι στα πλάγια, που το χρησιμοποιούσαν για να μετρούν το γάλα και να πίνουν νερό. Κεψές: Μεταλλικό τρυπητό, με μακρύ χέρι για να βγάζουν τη μυζήθρα από το κακάβι που βράζει το τυρόγαλο. Κακάβι, τέντζερης, μπακράκι: Χάλκινα δοχεία
Τα σκεύη των τσοπάνηδων δεν είναι πολλά. Μικρά καθώς είναι τα περισσότερα, μπορούν να μεταφέρονται εύκολα στις συχνές μετακινήσεις τους. Αναφέρουμε τα σπουδαιότερα. Καρδάρες: Είναι συνήθως δύο, ξύλινες και κάπως φαρδιές, ζωσμένες με λαμαρινένια στεφάνια και ημικυκλικό σιδερένιο χερούλι. Τις χρησιμοποιούν για να πιάνουν το γάλα στο άρμεγμα. Βεδούρες: Ξύλινες κι αυτές, σαν την καρδάρα περίπου, που σ' αυτές πήζουν και το γιαούρτι μερικές φορές. Τρίφτης: Ξύλινο, μακρύ και λίγο πλακερό ξύλο, με χέρι απ' το ίδιο, γυριστό σαν ραβδί. Ανακατεύουν μ' αυτό το γάλα όταν βράζει. Καδί: Ξύλινο, πολύ στενό και ψηλό σκεύος που ρίχνουν το γάλα για να το χτυπήσουν με τον κόφτη προκειμένου να βγει το βούτυρο. Κόφτης: Μακρύ ξύλο που στο κάτω μέρος έχει ξύλινο τρυπητό δίσκο που χτυπάει το γάλα. Τσαντίλες: Μάλλινα υφάσματα, φτιαγμένα κατάλληλα για να στραγγίζουν το τυρί τη μυζήθρα και το ξυνοτύρι. Επίσης για να στραγγίζουν το γιαούρτι προκειμένου να γίνει πιο πηχτό (γιαούρτη τσαντίλας). Σήμερα τα τσαντίλια είναι συνήθως βαμβακερά. Κούτλας: Ξύλινο κατσαρόλι με μακρύ χέρι στα πλάγια, που το χρησιμοποιούσαν για να μετρούν το γάλα και να πίνουν νερό. Κεψές: Μεταλλικό τρυπητό, με μακρύ χέρι για να βγάζουν τη μυζήθρα από το κακάβι που βράζει το τυρόγαλο. Κακάβι, τέντζερης, μπακράκι: Χάλκινα δοχεία
ΠΑΣΧΑ ΣΤΗΝ ΕΥΒΟΙΑ
Γράφει ο Κώστας Σγούρος
“Το επ’ εμοί, ενόσω ζω και αναπνέω και σωφρονώ, δεν θα παύσω πάντοτε, ιδίως δε κατά τας πανελάμπρους ταύτας ημέρας, να υμνώ μετά λατρείας τον Χριστόν μου, να περιγράφω μετ’ έρωτος την φύσιν και να ζωγραφώ μετά στοργής τα γνήσια ελληνικά έθη. Εάν επιλάθωμαι σου, Ιερουσαλήμ επιλησθείη η δεξιά μου, κολληθείη η γλώσσα μου τω λάρυγγι μου, εάν ου μη σου μνησθώ’
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
“Από τον Λαμπριάτικο ψάλτη”
Λατρεία για το Χριστό, έρωτας για τη φύση, στοργή στα γνήσια ελληνικά έθιμα. Αυτό είναι το Πάσχα, το Πάσχα των Ελλήνων, το Πάσχα του Παπαδιαμάντη. Ο Χριστός σταυρώνεται και ανασταίνεται. Η φύση από το Χειμώνα περνάει στην άνοιξη, κι ο λαός μας γιορτάζει με τα γνήσια ελληνικά έθιμα, την Ανάσταση του Χριστού και της φύσης. Μέσ' από αυτά τα έθιμα βγαίνει όλα το πάθος του λαού μας για τη ζωή. Κι η ανάγκη να τρυπηθεί το σκοτάδι κι ο Θάνατος.
Η θεωρητική κατάργηση του θανάτου και η αναγέννηση της φύσης δίνουν στο λαό μας τα αισθήματα σιγουριάς, αισιοδοξίας και ευεξίας, πού 'ναι απαραίτητα για ν' αντιμετωπίσει τη δύσκολη και πολλές φορές σκληρή καθημερινή πραγματικότητα.
Οι γιορτές του Πάσχα διαρκούν από το Σάββατο του Λαζάρου μέχρι την Κυριακή του Θωμά, είναι δηλαδή δύο εβδομάδες. Η Μεγάλη Εβδομάδα και η Δικαινήσιμος Εβδομάδα.
ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ:
Ο Λάζαρος είναι μια μορφή, που συμπαθεί ιδιαίτερο ο λαός μας. Γιατί,
βέβαια ήταν φίλος του Χριστού και με τη βοήθειά του νίκησε το θάνατο.
Σε μνήμη του Λαζάρου οι γυναίκες ζύμωναν ειδικά κουλούρια, που τους έδιναν το σχήμα σπαργανωμένου ανθρώπου. ‘Όπως παριστάνεται στις εικόνες ο Λάζαρος. Τα παιδιά το Σάββατο του Λαζάρου συγκροτούσαν ομάδες τον περίφημο "Λάζαρο". Στην περιοχή Αυλωναρίου λένε: "Λάζαρος αποθαμένος και με το κερί λουσμένος, -πες μου Λάζαρε τι είδες εις τον ‘Άδη όπου πήγες. -
ΜΕΛΙΣΣΟΒΟΤΑΝΟ
Melissa officinalis της οικογένειας Χειλανθή (Labiatae)
Αλλες ονομασίες: μέλισσα, μελισσάκι, αγριομέλισσα, μελισσοβότανο
Αλλες ονομασίες: μέλισσα, μελισσάκι, αγριομέλισσα, μελισσοβότανο
Περιγραφή:
Πολυετής πόα 40-100 εκ.. Εχει ωοειδή, ελαφρά οδοντοτά φύλλα με αραιό
τρίχωμα. Το καλοκαίρι βγάζει 6-12 μικρά υποκίτρινα ή άσπρα, ανθάκια,
τοξοειδή και μελιτογόνα, των 10-14 χιλ. στους σπονδύλους. Περιέχει υψηλό
ποσοστό κιτράλης, στην οποία οφείλει το έντονο άρωμά του, που θυμίζει
λεμόνι και σε μικρότερο βαθμό τη μέντα.
ΤΣΟΥΚΝΙΔΑ
Θεωρώντας
ότι τα αρωματικά φυτά και βότανα της Δίρφης είναι ένα τεράστιο αλά
αναξιοποίητο κεφάλαιο για την περιοχή συνεχίζουμε τα αφιερώματα με την
τσουκνίδα.
Πού θα βρείτε: Στις πλαγιές και στα λιβάδια σ' όλη την περιοχή.
Urtica Dioica της οικογένειας Κνιδοειδή (Urticeae)
Αλλες ονομασίες: ακαλήφη, κνίδη (ονομασίες από τα βυζαντινά χρόνια).
Αλλες ονομασίες: ακαλήφη, κνίδη (ονομασίες από τα βυζαντινά χρόνια).
Περιγραφή:
Πολυετής πόα με απλό ή διακλαδισμένο, όρθιο βλαστό. Τα φύλλα της είναι
καρδιόσχημα, πριονοτά, χνουδωτά, σκουροπράσινα και άνθη μικρά και
πρασινωπά ή λευκά. Εχει κνηστικές τρίχες που όταν έρθουν σε επαφή με το
δέρμα προκαλούν ερεθισμό. Το συναντάμε σε πλούσια, χέρσα εδάφη.
Συλλογή και συντήρηση:
Οι τρυφεροί βλαστοί συλλέγονται με γάντια από τον Ιανουάριο μέχρι το
Μάιο. Είναι προτιμότερο να μη συλλέγετε τα ξεραμένα φύλλα του
καλοκαιριού. Προμηθευτείτε φύλλα μολόχας σε περίπτωση που τσιμπηθείτε με
την τσουκνίδα και τρίψτε τα στην ερεθισμένη περιοχή. Για να
αποξηράνετε, δέστε τους βλαστούς με σπάγκο και κρεμάστε τους ανάποδα σε
σκιερό μέρος μέχρι να ξεραθούν τόσο ώστε να μη γίνονται σκόνη μόλις τ'
αγγίξετε (περίπου 6 μέρες). Μπορείτε επίσης να καταψύξετε. Μη φάτε τα
φύλλα ωμά.
Στην αρχαιότητα και το μεσαίωνα:
Το λατινικό της όνομα urtica προέρχεται από το λατινικό «urere» που σημαίνει «καίω».
Το λατινικό της όνομα urtica προέρχεται από το λατινικό «urere» που σημαίνει «καίω».
Η ΟΡΕΙΝΗ ΧΛΩΡΙΔΑ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ,
- ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΒΟΤΑΝΟΛΟΓΙΟΥ
Εύη Σαραντέα – Μίχα
Η ελληνική χλωρίδα θεωρείται η πιο πλούσια στην Ευρώπη, σε σχέση με την έκταση της χώρας μας. Τα είδη και υποείδη των φυτών της ελληνικής χλωρίδας ανέρχονται περίπου σε 6.000. Πέρα από την ομορφιά της, η ελληνική χλωρίδα προκαλούσε πάντα το ενδιαφέρον των επιστημόνων. Υπάρχουν χιλιάδες ουσίες στα φυτά μας, η έρευνα των οποίων αναμένεται ότι θα συμβάλει στην φαρμακευτική θεραπεία μεγάλου αριθμού ασθενειών.
Στα πλαίσια λοιπόν της εξερεύνησης της ελληνικής χλωρίδας, ο Ορειβατικός
Σύλλογος Χαλκίδας έχει αποφασίσει να συμβάλει στην δημιουργία
Βοταναλογίου της σημαντικής ορεινής χλωρίδας της Κεντρικής Ευβοίας, σε
συνεργασία με την έδρα Φαρμακογνωσίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στο
κέντρο της Εύβοιας, η Δίρφη (το ψηλότερο βουνό της), το Ξηροβούνι και η
περιοχή της Στενής αποτελούν έναν σημαντικό βοτανικό παράδεισο, με
σπάνια είδη λουλουδιών. Από αυτά, ορισμένα φύονται μόνον σε τούτη την
περιοχή και πουθενά αλλού στον κόσμο. Κάποια μάλιστα, φέρουν στην
λατινική, δηλαδή στην παγκοσμίως αποδεκτή επιστημονική ονομασία τους
ονόματα των περιοχών στις οποίες βρέθηκαν, όπως: Silene dirphya,
Origanum (δηλ. ρίγανη) lirium (από την θέση «Λειρή», του καταφυγίου),
Viola dirphya, Nepeta argolika susp dirphya κ.α.
- ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΒΟΤΑΝΟΛΟΓΙΟΥ
Εύη Σαραντέα – Μίχα
Η ελληνική χλωρίδα θεωρείται η πιο πλούσια στην Ευρώπη, σε σχέση με την έκταση της χώρας μας. Τα είδη και υποείδη των φυτών της ελληνικής χλωρίδας ανέρχονται περίπου σε 6.000. Πέρα από την ομορφιά της, η ελληνική χλωρίδα προκαλούσε πάντα το ενδιαφέρον των επιστημόνων. Υπάρχουν χιλιάδες ουσίες στα φυτά μας, η έρευνα των οποίων αναμένεται ότι θα συμβάλει στην φαρμακευτική θεραπεία μεγάλου αριθμού ασθενειών.

Mία οικο-κοινότητα στα βουνά της Εύβοιας
Στην ορεινή Εύβοια, στο βουνό Τελέθριο δημιουργείται μια ομώνυμη βιώσιμη οικοκοινότητα.
Ο στόχος του εγχειρήματος, όπως διαβάζουμε στο Livingreen, είναι η δημιουργία μιας πρότυπης, αυτάρκους, κυκλικής κοινότητα που θα μοιράζεται τους πόρους, θα βασίζεται στην οικονομία της προσφοράς και θα σέβεται όλα τα αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματα. Στο σχεδιασμό περιλαμβάνονται κοινόχρηστοι και ιδιωτικοί χώροι, σε κυκλική διάταξη, οι οποίοι θα συνδέονται μεταξύ τους, με μονοπάτια, αλλά και υδάτινα στοιχεία. Σύμφωνα με το Livingreen,
Παρασκευή 13 Απριλίου 2012
2η Γιορτή Ανταλλαγής Ντόπιων Σπόρων και φυτών Στο Αυλωνάρι Εύβοιας
2η
Γιορτή Ανταλλαγής
Ντόπιων Σπόρων
και φυτών
Στο Αυλωνάρι
Εύβοιας
|
Σάββατο 28 Απριλίου
2012
|
Στο κτήμα
"Ηλιόσπιτο" θέση Τζεράμια
Αυλωνάρι Εύβοιας
|
Με
την υποστήριξη
του
Πελίτι
Επικοινωνία
:
697 2581483
( what s up )
malamapefki@hotmail.com
|
Βλαστική ικανότητα. Τι χρειάζονται οι σπόροι για να φυτρώσουν.
Πώς
γνωρίζουν οι σπόροι ότι ήρθε η Άνοιξη; Μήπως από τον ζεστό καιρό; Αν το
φύτρωμα των σπόρων επιτυγχάνεται μόνο με τον έλεγχο της θερμοκρασίας
τότε γιατί οι σπόροι δεν διασπέρνονται στο τέλος της περιόδου άνθισης
για να φυτρώσουν κατά τη διάρκεια των ζεστών φθινοπωρινών ημερών, ή
ακόμα κατά τη διάρκεια των αλκυονίδων ημερών του Ιανουαρίου;
ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΑ
ΓΕΝΕΤΙΚΑ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ - ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΑ:
- Το μεγαλύτερο παγκόσμιο πείραμα που έγινε ποτέ με πειραματόζωα όλους εμάς
- Ανυπολόγιστοι οι κίνδυνοι για το περιβάλλον και την υγεία μας
- Προσπάθεια χειραγώγησης των λαών από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις,
μέσα από το παγκόσμιο πρόβλημα διατροφής το οποίο θα ελέγχουν απόλυτα
Άρθρο του Σωκράτη Βασιλάκου
Οι
κοινωνίες χωρίς να είναι γενικά ενάντια στην έρευνα, θα πρέπει να έχουν
λόγο και να μπορούν να απορρίπτουν εφαρμογές που μπορούν να αποβούν
επιζήμιες ή μοιραίες, όπως π.χ. αποδείχθηκε με την πυρηνική ενέργεια
Τι είναι η τεχνολογία της γενετικής μηχανικής;
Είναι
η τεχνολογία που επεμβαίνει και τροποποιεί το γενετικό υλικό κάθε
ζωντανού οργανισμού, δηλαδή το DNA, στο οποίο είναι καταγραμμένα όλα τα
κληρονομικά χαρακτηριστικά κάθε οργανισμού. Χρησιμοποιώντας μια σειρά
μοριακών τεχνικών στο εργαστήριο, συνήθως με τη χρήση βακτηρίων ή ιών,
οι επιστήμονες της μοριακής γενετικής κόβουν, ράβουν, αντιγράφουν και
πολλαπλασιάζουν συγκεκριμένες μονάδες γενετικού υλικού (τα αποκαλούμενα
γονίδια) από ένα οργανισμό και τα μεταφέρουν στα κύτταρα ενός άλλου, που
ανήκει ακόμη και σε εντελώς διαφορετικό είδος.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)