ΣΚΟΥΝΤΕΡΙ.Από τον Γιώργο Αγγέλου

Σκουντέρι 2023🏡 🌺Καλό Μήνα🌺 Στην περιοχή #Σκουντέρι βρίσκεται Πύργος στον εγκαταλειμμένο οικισμό, στους πρόποδες του όρους Δίρφυς, 30 χιλιόμετρα από τη Χαλκίδα και 7 χιλιόμετρα από τη Στενή Ευβοίας. 🏡. Είναι γνωστό ότι επί Τουρκοκρατίας ο πύργος εκεί ήταν η έδρα του τοπικού Αγά. 🏡Το ίδιο το χωριό, το Σκουντέρι, κτίστηκε μετά το τέλος της Τουρκοκρατίας. Η αλάνα μπροστά στον πύργο είναι το επίκεντρο μεγάλου πανηγυριού που γίνεται εκεί την άνοιξη (συνήθως της Ζωοδόχου Πηγής) που τα τελευταία χρόνια περιλαμβάνει και γιορτή ανταλλαγής σπόρων. ΣΚΟΥΝΤΕΡΙ Μια φορά τον χρόνο μέσα στην Άνοιξη μαζευόμαστε στον Πύργο στο Σκουντέρι για να ανταλλάξουμε απόψεις,σπόρους και να παρουσιάσουμε προϊόντα της μάνας γης . 🏡Η επίσημη ονομασία είναι “το Σκουντέριον”. Το εγκαταλελειμμένο οικισμό ΣΚΟΥΝΤΕΡΙ του Δήμου Διρφύων -Μεσσαπίων της Κεντρικής Εύβοιας. Σε απόσταση 300 μέτρων από τον οικισμό υπάρχει περιφραγμένος χώρος στον οποίο υπάρχουν τρείς εκκλησίες, και μισογκρεμισμένος μεσαιωνικό πύργος, 🙋Εδω βρίσκεται το εγκαταλειμμένο χωριό με τον ένα μόνιμο κάτοικο Των κύριο Γιώργο...🙋‍♂️ Ο οποίος μου εξηγεί την Ιστορία του χωριού🏡Σκουντέρι🏡 "Ο παλιός οικισμός Σκουντέρι που οι κάτοικοι της περιοχής παλιά λεγόταν (Σκουντέριον) έμεναν στην ρεματιά δίπλα στο ποτάμι💧 και λόγο επιδημίας λιμού εγκατέλειψαν την ρεματιά και εγκαταστάθηκαν στο ύψωμα που εδώ υπάρχει κολωνάκι του στρατού. Επί Τουρκοκρατίας εκεί ήταν η έδρα του τοπικού Αγά. Και επειδή οι Τούρκοι τους καταδίωκαν άλλοι πήγαν και κρύφτηκαν στα σημερινά Καμπιά🏡 και άλλοι στην σημερινή Στενή🏡 Ας σημειωθεί ότι παλιότερες φωτογραφίες του Θόδωρου Σκούρα (Μάης ‘68) δείχνουν τον πύργο σε πολύ καλύτερη κατάσταση, σωζόμενο σε όλο το ύψος του. Λυπηρό.❗️❗️❗️ 🌞"Πείτε του ήλιου να φανεί και να χαμογελάσει, να τραγουδήσουν τα πουλιά στα πράσινα λιβάδια. Πείτε του ήλιου να φανεί και να μας αγκαλιάσει..."☀️ Σκουντέρι 2023🏡 ν Και διατήρησης παραδοσιακών σπόρων όπως παλιά 🌶🌽🍎🍅🍓🍒🍉🍏🍇 Το έθιμο της πιπεριάς 🌶 Το Έθιμο της Πιπεριάς την Πρωτομαγιά στο Σκουντέρι Με τον ερχομό του Μάη, τελούν ακόμη ένα παλιό, ίσως και πανάρχαιο έθιμο που στην Εύβοια, το ονομάζουν «Πιπεριά». Το έθιμο λέγετε ότι γινόταν σαν μια συλλογική λαϊκή ευχή να πάνε καλά οι σοδειές και να φέρει η Άνοιξη χαρές. Οι ίδιοι οι πρόσφυγες δεν αποδέχονται ότι είναι μια γιορτή που ήρθε μαζί τους με τον ξεριζωμό. Είναι μια γιορτή των παλιοελλαδίτων. Δες τις λέξεις… “κθαρια” μιλάνε έτσι οι πρόσφυγες με ρωτά; Η παράκληση για βροχή και οι ευχές για καλή σοδειά, από νεαρά παιδιά στολισμένα με πρασινάδες και άνθη, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον άλλοτε αποκλειστικά αγροτικό βίο. Σήμερα αναβιώνει το έθιμο, καταλήγοντας σε πανηγύρι με κλαρίνα και βιολιά για όλο τον κόσμο. Τέτοια γιορτή γίνεται κάθε χρόνο στο Σκουντέρι Για τους επισκέπτες είναι μια γοητευτική εμπειρία, για τους ντόπιους, μια ξεχωριστή, ενωτική γιορτή. Εκεί, στην πλατεία του παλιού χωριού Σκουντέρι, αρχίζει το στόλισμα της «Πιπεριάς»· με κλαδιά και φτέρες από τα κοντινά δάση, με τριαντάφυλλα, πασχαλιές και κρίνους από τις αυλές των σπιτιών. Η “Πιπεριά” ένα κοριτσοπουλο, είναι καλυμμένο ολόκληρο με πρασινάδα. Ξοπίσω τους, ένας άλλος συγχωριανός, που βαστάει ένα τσαπί, ακουμπισμένο στην πλάτη του, ο «γεωργός» αλλά και μια ολόκληρη ομάδα από κοριτσόπουλα και αγοράκια με ολάνθιστα κεφάλια και χαμόγελα αρχίζουν το σεργιάνι στο παλιό χωριό Το έθιμο της πιπεριάς στη Στενή Την 1 του Μάη του 1934 η θεία Λένη Κυράνα (Στρουμπούλα) πήγε στον Αι Λιά, μαζί με τις λίγο μεγαλύτερες Δημητρούλα του Γκρά, την Γιαννού του Σιμιτζή και κάποιες άλλες κοπέλες που δεν θυμάται, την έντυσαν πιπεριά με τα γκιργκιφίσα, την παραδοσιακή φορεσιά και ξεκίνησαν χορεύοντας για το χωριό. Στο δρόμο μάζευαν λουλούδια και πρασινάδα, έντυναν το καλάθι τους και την πιπεριά. Μόλις έφταναν στο χωριό έπαιρναν με την σειρά όλα τα σπίτια. Στο κάθε σπίτι χόρευαν και τραγούδαγαν. Πιπεριά, γλυκιά ροδιά, γρήγορα στον Αι Λιά κι ο Αι Λιάς στους ουρανούς να βρέξει για τους γεωργούς για τα στάρια, τα κριθάρια του φτωχού τα παρασπόρια Οι νοικοκυρές τις φίλευαν με αυγά, τυρί κλπ. Αυτό βέβαια σύμφωνα με τις μαρτυρίες που συγκεντρώσαμε ήταν, όταν το έθιμο είχε φθάσει στην παρακμή του και ήταν τη χρονιά που σταμάτησε. Αρκετά παλαιότερα ήταν τελείως διαφορετικό. Σε περιόδους ξηρασίας, όλο το χωριό μαζευόταν στου Νασάκη το μύλο στην καμάρα στην Κάτω Στενή. Η πιπεριά φόραγε την παραδοσιακή φορεσιά. Την γέμιζαν πρασινάδα και την κατάβρεχαν με το νερό που έπεφτε στο μύλο. Όλοι μαζί ξεκίναγαν τραγουδώντας για τον Άι Λιά. Χόρευαν γύρω γύρω από την εκκλησία κατάβρεχαν την πιπεριά με νερό, ούτως ώστε να βρέξει και την έραναν με άνθη. Σύμφωνα με τις ίδιες μαρτυρίες μετά από λίγο καιρό πάντα έβρεχε. Το έθιμο της πιπεριάς🌶 έτσι όπως το ακούσαμε έχει πολλές ομοιότητες με το αναβιωμένο έθιμο της πιπεριάς στην Κερασιά. Στον Αι Λιά πήγαιναν γιατί είναι ο Άγιος που είχε δώσει εντολή να κλείσουν οι ουρανοί για τρία χρόνια και έξι μήνες όταν είχε οργιστεί από τις αμαρτίες των ανθρώπων...🙋